czerwone pasy dla rowerzystów
3.Przy przebudowie lub remoncie drogi klasy G i dróg niższych klas dopuszcza się wyznaczenie przy prawej krawędzi jezdni pasa dla rowerów o szerokości nie mniejszej niż 1,5 m. Pas dla rowerów powinien być oddzielony od sąsiedniego pasa ruchu znakami poziomymi. § 47. 1.Szerokość ścieżki rowerowej powinna wynosić nie mniej niż:
Ścieżka rowerowa (droga dla rowerów) – jest to droga lub jej część przeznaczona do ruchu rowerów, oznaczona odpowiednimi znakami drogowymi, określona w art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Droga dla rowerów jest oddzielona od jezdni konstrukcyjnie (np. krawężnikiem) lub za pomocą urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego (np. barierami). Zgodnie z zapisami § 46 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, w zakresie usytuowania ścieżki rowerowej względem jezdni, należy stosować zapisy przewidziane w tym zakresie dla chodników (§ 43 ust. 1 odsyłający do ust. 3 i 4, w przypadku których zastosowanie ma również ust. 5). Ścieżka rowerowa na ulicy klasy Z, L lub D usytuowana bezpośrednio przy jezdni lub przy pasie postojowym powinna być wyniesiona ponad krawędź jezdni lub pasa postojowego na wysokość od 6 cm do 16 cm i oddzielona krawężnikiem. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie dopuszcza także możliwość zaprojektowania ścieżki rowerowej z dopuszczeniem ruchu pieszych, oznaczonej znakiem C-13/C-16 rozdzielonym kreską poziomą (tzw. „ciąg pieszo -rowerowy”). Wówczas ruch pieszych i rowerzystów odbywa się na całej powierzchni ścieżki. W myśl § 47 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia szerokość jednokierunkowej ścieżki rowerowej, z której mogą korzystać piesi, powinna wynosić nie mniej niż 2,5 m. Pas ruchu dla rowerów - część jezdni przeznaczoną do ruchu rowerów w jednym kierunku, oznaczona odpowiednimi znakami drogowymi, określona w określona w art. 2 pkt 5a ustawy Prawo o ruchu drogowym. Zgodnie z § 46 ust. 3 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, na drogach klasy G, Z, L i D na terenie zabudowy* dopuszcza się wyznaczenie pasów ruchu dla rowerów o szerokości nie mniejszej niż 1,5 m i nie większej niż 2,0 m każdy, przy czym dopuszcza się jej zwiększenie w obrębie skrzyżowania do 3,0 m. Pas ruchu dla rowerów oddziela się od sąsiedniego pasa ruchu znakami poziomymi lub wyspą dzielącą.* Teren zabudowy – zgodnie z § 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie jest to teren leżący w otoczeniu drogi, na którym dominują obszary o miejskich zasadach zagospodarowania, wymagające urządzeń infrastruktury technicznej, lub obszary przeznaczone pod takie zagospodarowanie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Studium kierunków i uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego nie jest tożsame z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego! Wyznaczenie takiego obszaru w SUIKZG nie spełnia ww. warunku. Teren zabudowy nie jest tożsamy z obszarem zabudowanym, oznaczonym znakami D-42 i D-43. Zdjęcia (3)Znak P-10 „przejście dla pieszych” i P-11 „przejazd dla rowerzystów” Pierwszego znaku nie trzeba szczególnie przybliżać - charakterystyczna „zebra” wskazuje na miejsce, w którym można bezpiecznie przejść przez ulicę. Z kolei znak P-11 oznacza miejsce przejazdu dla rowerzystów. Znaki P-12, P-13 i P-14
O tym, że droga przeznaczona jest zarówno dla pieszych, jak i rowerzystów informuje znak C-13/16, na którym na niebieskiej tarczy oddzielone kreską widoczne są symbole roweru oraz pieszych. Jeśli symbole oddzielone są kreską pionową, to ruch pieszych i rowerzystów odbywa się odpowiednio po stronach drogi wskazanych na znaku.